Dostsuzum
ömrüm boyunca bu
kadar
çile ve sıkıntı çekmedim;
ellerim ayaklarım
bağlıydı bazen
ama burdaki gibi tüm bedenim,
yaşAhbabıp
yıpranan ruhumla tutuklu olmadı.
mecburi mekanda va zamanda
aldığım
ilaçlar bedenimi yıpratıyor
yavaş yavaş yıkıyor
beni.
bu da çekilmez acılar çekmeme sebep
oluyor!
beynim durmuşcasına bomboş
ademlikler içinde
ilaçların esaretinde virane
bedenimle.
beynim maziye takılıyor ve anlıyorum
ki
burda dostsuzum!..
bir ses bile olmuyorlar
olamıyorlar ıraktaki dostlarım...
yapayanlızım bir sese hasret
kalarak.
dostsuzum
dostsuzum...
neredesiniz konuşacak
birinize ihtiyacım
varken
şu kafesten
çıkamazsam kimse
ağlamasın
çünkü ben ağlıyorum
ıssız yanlız
gecelerde
esen karadenizdeki yelle
karaya vuran
denizin dalgalarıyla
dostsuzum
ademlik içinde
limanına sığınacak biri yok
oturup
dertleşeceğim biri yok
ruhumu oksayacak bir ses yok beni bu
halden kurtaracak biri yok
kötü biriyim galiba sevilmeyen
biri
boşluklar içindeyim dostlar neredesiniz
demiyorum
zira ... günüm var burda çileli
siz bana
gelmediniz
gelebilirsem ben geleceğim
bugünkü sıkıntım
ezelidir anlık değil
bu anlar son damlasıdır ömrümün labirentli
sokakalarında yaşananların...
sakın gelmeyin dostlar bir ses
bile olmayın
ben sizi unutmaya başladım
beni
unuttuğunuz gibi
bir gün adımı duyarsanız bir yağmur damlasının
yere çarpışında
bilin ki ordayım kimsenin
bilmediği
sevdam olan gökte ve ağlamaktayım kimse duymaz
hıçkırıklarımı
kimse anlamaz
düşen damlaların benim
gözyaşlarım olduğunu
herkesten uzakta ve yapayanlız
beklemekteyim
şu zalim dünyanın sonunu
dostsuz değil o
zaman dostlarım yanımda olacak o vakit.
Yazan - Ahmet Dogru
|